Sposób diagnozowania i leczenia tkanek miękkich zawartych w różnych metodach starając się połączyć wiele aspektów terapeutycznych rzadko traktujących problem dysfunkcji tkanek miękkich całościowo. Diagnozowanie zaburzeń w obrębie więzadeł, ścięgien, powięzi oraz mięśni oparte jest w przeważającej części na badaniu funkcjonalnym ze szczególnym podkreśleniem dysbalansu mięśniowego.
Leczenie nauczane w szkoleniu oparte jest na następujących metodach: Techniki Energizacji Mięśni (poizometryczna relaksacja, hamowanie zwrotne, izolityczny skurcz ekscentryczny i inne), Mięśniowo-powięziowe Rozluźnianie, Technika Aktywnego Rozluźniania, Trening Głębokiej Stabilizacji, Terapia Punktów Spustowych (kompresja ischemiczna, Pozycyjne Rozluźnianie i inne).